Önce Kendimle Hesaplaşayım!
Yağmur yağsa şöyle bardaktan boşalırcasına, altında durup ıslansam sırılsıklam! Aklımın ve ruhumun karmaşası, su damlalarıyla çıkıp gitse!
Önce Kendimle Hesaplaşayım!
Bazı geceler, şu ekranın karşısında otururken, kafamın içinde bütün kavramların birbirine girdiğini gözlemliyorum. Aşk, sadakat, ihanet, dostluk, erdem, saygı, namus, dürüstlük, kin, öfke, nefret, gurur, ego, onur…. Aslında hepsi birbirinin içinde yaşıyor, biri olmadan diğeri de var olamıyor!
Bu gece kendimi çok yorgun hissediyorum. Biraz tükenmiş gibiyim ama asla çaresiz değil! Ne zaman başımda bir sıkıntı olsa, ne zaman bir sorunla karşılaşsam, aklımın oyunları devreye girer. Kaçmak en iyi çözümmüş gibi durur, oysa değildir ve hiç olmamıştır.
Battaniye altına girip günler boyu uyumak, buzdolabı karşısında amaçsızca yemek, vücudumda garip hastalıkların ortaya çıktığını düşünmek, aklımın oyunlarındandır. Depresyona girmek, kendini bırakmak, güçsüzleşmek, hatta panik atak olmak, bunların hepsi lükstür. Bu lükse sahip olabilmeniz için, arkanızı toplayacak birinin olduğuna da emin olmanız gerekir. Benim hiç öyle bir lüksüm olmadı, iyi ki olmadı!
Her sorunda yılgınlık gösterip vazgeçmek, suçu başkalarının üstüne atmak, sorumluluk almamak, bir insanın hayatında kendine yapabileceği en büyük kötülüktür. İnsan yaptıklarıyla hesaplaşmak zorundadır. Kendi hatalarını görmeli ve değişmesi gerekiyorsa bunun farkına varabilmelidir.
Ah, bir yağmur yağsa! İçimde ne varsa, ruhumda ne birikmişse, kalbimde kanayan ne varsa, hepsini alıp götürse, ne güzel olurdu! Bunlar olamayacağına göre, dertlenip oturmanın faydası yok. Sihirli bir değnek dokunup, tüm yaşadıklarımı da değiştiremeyeceğine göre; “kalk Candan, vakit yine hayata karşı dik durma vaktidir!”
Her ne geliyorsa başımıza, seçimlerimizin sonucunda oluşan bir zincirin halkasıdır. Bundan da alınması gereken dersler vardır. Öğrenmenin sonu yok ama bazen cahilliğin rehavetine de özenmiyor değilim.
Gönül kırgınlıkları biriktirmek, kasamda yatırım için tedavülden kalkmış para saklamaya benziyor. Fare dağa küsüyor, dağın haberi olmuyor. Kırgın veya kızgınsan, kalk ve çözüm bul! Yattığım yerden kimse bana yardım edemeyeceğine göre, neden ve nasıl bu noktaya geldiğimi bulmam gerekiyor. Nerede yanlış yaptıysam, onu bulmalıyım. Hayat bana, zaman gibi acımasız bir öğretmen verdi, yolumu iyi çizmem gerekiyor. Siz de bugün, benim gibi biraz karışıksanız, kalkın ayağa ve kendinizin peşine düşün. Başkalarından değil, kendinizden hesap sorun çünkü kimse size, sizden daha fazla kötülük edemiyor!
Yağmur yağsa şöyle bardaktan boşalırcasına, altında durup ıslansam sırılsıklam! Aklımın ve ruhumun karmaşası, su damlalarıyla çıkıp gitse!
Önce Kendimle Hesaplaşayım!
Bazı geceler, şu ekranın karşısında otururken, kafamın içinde bütün kavramların birbirine girdiğini gözlemliyorum. Aşk, sadakat, ihanet, dostluk, erdem, saygı, namus, dürüstlük, kin, öfke, nefret, gurur, ego, onur…. Aslında hepsi birbirinin içinde yaşıyor, biri olmadan diğeri de var olamıyor!
Bu gece kendimi çok yorgun hissediyorum. Biraz tükenmiş gibiyim ama asla çaresiz değil! Ne zaman başımda bir sıkıntı olsa, ne zaman bir sorunla karşılaşsam, aklımın oyunları devreye girer. Kaçmak en iyi çözümmüş gibi durur, oysa değildir ve hiç olmamıştır.
Battaniye altına girip günler boyu uyumak, buzdolabı karşısında amaçsızca yemek, vücudumda garip hastalıkların ortaya çıktığını düşünmek, aklımın oyunlarındandır. Depresyona girmek, kendini bırakmak, güçsüzleşmek, hatta panik atak olmak, bunların hepsi lükstür. Bu lükse sahip olabilmeniz için, arkanızı toplayacak birinin olduğuna da emin olmanız gerekir. Benim hiç öyle bir lüksüm olmadı, iyi ki olmadı!
Her sorunda yılgınlık gösterip vazgeçmek, suçu başkalarının üstüne atmak, sorumluluk almamak, bir insanın hayatında kendine yapabileceği en büyük kötülüktür. İnsan yaptıklarıyla hesaplaşmak zorundadır. Kendi hatalarını görmeli ve değişmesi gerekiyorsa bunun farkına varabilmelidir.
Ah, bir yağmur yağsa! İçimde ne varsa, ruhumda ne birikmişse, kalbimde kanayan ne varsa, hepsini alıp götürse, ne güzel olurdu! Bunlar olamayacağına göre, dertlenip oturmanın faydası yok. Sihirli bir değnek dokunup, tüm yaşadıklarımı da değiştiremeyeceğine göre; “kalk Candan, vakit yine hayata karşı dik durma vaktidir!”
Her ne geliyorsa başımıza, seçimlerimizin sonucunda oluşan bir zincirin halkasıdır. Bundan da alınması gereken dersler vardır. Öğrenmenin sonu yok ama bazen cahilliğin rehavetine de özenmiyor değilim.
Gönül kırgınlıkları biriktirmek, kasamda yatırım için tedavülden kalkmış para saklamaya benziyor. Fare dağa küsüyor, dağın haberi olmuyor. Kırgın veya kızgınsan, kalk ve çözüm bul! Yattığım yerden kimse bana yardım edemeyeceğine göre, neden ve nasıl bu noktaya geldiğimi bulmam gerekiyor. Nerede yanlış yaptıysam, onu bulmalıyım. Hayat bana, zaman gibi acımasız bir öğretmen verdi, yolumu iyi çizmem gerekiyor. Siz de bugün, benim gibi biraz karışıksanız, kalkın ayağa ve kendinizin peşine düşün. Başkalarından değil, kendinizden hesap sorun çünkü kimse size, sizden daha fazla kötülük edemiyor!