Derler ki aşk mutluluk hayata farklı bir pencereden bakmaktır.Bir rüya,bulutların üstünde uçmak,toz pembe görmek derler aşk!A...Kimi delilik,kimi çılgınlık,kimi leyla der aşkına kimi mecnun,aşık olunduğu zaman onun görünce heycanlanmak elinin ayağına dolaşmak,kalbinin kuş gibi çırpınması,onu görünce konuşamaması derler...peki bu pembe hayatın bir bedeli olduğunu neden kimse söylemez...ben diyorum ki aşk göründüğü gibi masum değil,ne kadar mutlu olursan o kadar acı çekiceksin,göremediğin o pembe dünya da karanlığın boşluğunu da yaşayacaksın,söylenen o bal tatlısı sözlerin zehrini de akıtacak yüreğine ruhunu esir alacak o garip tanımsız acı...zehri kusmak isteyeceksin haykırışlarla bazen gözyaşlarınla,heycanın bitkinlikle karşılayacak bedenini,ruhunu isteyeceksin gitmek elini tutup dur gitme demek haykırmak isteme çılgınlığını sadece içinde yankılanacak sadece sesiz çığlıklarında görmek isteyeceksin kokusunu duymak arzulayacaksın ama o gitti sadece mazide kalmış hatıralarda yakalayacaksın onu zamanın acımasızlığıyla karşılaştığında unutacaksın o an yapabileceğin tek şey küçük bir tebessüm olacak dudaklarında...
